|
Göklerin ve yerin altı günde yaratılması bildiğimiz günler şeklinde değildir. Zira Kur’anda bin ve elli bin senelik zamanlar için de gün tabiri kullanılmıştır. Demek ki altı günden murat altı devre, altı merhaledir.
Bir insan anne rahminde altı devre geçirdikten sonra dünyaya gelir. Bu altı safhanın tamamlanması ise dokuz ay sürer. Bu safhalar nutfe, alaka, mudğa, azm, lahm, halk-ı cedid safhalarıdır. Büyük âlem olan kâinat da altı devrede yaratılmıştır. Ama bu altı devre milyonlarca yılda tamamlanmıştır. Bilim adamları süre konusunda bir takım tahminlerde bulanmakla birlikte kesin bir rakam veremiyorlar.
Nasıl ki, Dünyanın kendi etrafında dönmesinden gece ve gündüzler ve senelik dönüşünden de seneler hasıl oluyorsa, aynı şekilde Güneş ve sair gezegenlerin de buna benzer, kendi etraflarında dönmesinden seneler ve günler hasıl oluyor. Yalnız bu gezegenlerin dönme zamanları farklı olduğu için, güneşin bir dönüşü, dünyanın binlerce dönüşüne bedeldir. Böyle olunca, Güneşin bir günü, Dünyanın binlerce gününe bedeldir. Bir senesi, elli bin senesine denk gelir. Aynı şekilde, Güneşten daha büyük yıldızların da bu tarz dönüşlerinden hasıl olan gün ve yılları güneşten katbekat fazladır. Bu ise, kainat içinde göreceli olan yüzlerce gün ve yıl kalıplarının varlığını netice veriyor.
Bugünkü fen, dünyanın gün ve yıl kalıbını esas aldığı için, Kur'an ve hadiste işaret edilen birtakım gün ve yıl tabirlerine itiraz ediyor. "Dünyayı ve semayı altı günde yarattım." ayetine itiraz ederek, bilimsel olarak dünya ve gezegenin oluşumu milyarlarca yıl sürmüştür, öyle ise Kur'an -haşa- yanılmıştır diye şüphe atıyor. Halbuki Kur'an ezel ve ebed sultanı olan Allah’ın kelamı olmasından, kainattaki bütün gün ve yıl kalıplarını, tabirinin ve kelamının içine alıyor.
Kainatta öyle galaksiler var ki, bu galaksinin bir günü dünyanın milyarlarca gün ve yılına karşılık gelir. Kur'an’ın dünya ve semanın ömrünün milyarlarca yıl olmasını altı gün ile tabir etmesi, bu galaksilerin gün ve yıl kalıbına göre olma ihtimalidendir. Öyle ise Kur'an’a itiraz yersiz ve hatalıdır.
Dünyanın ömrü ile dünya içinde yaşayan insanlığın ömrü birbirinden farklıdır. Dünyanın ömrü ilk oluşumundan başlayıp, kıyamete kadardır, bu da milyarlarca yıl ile tabir edilir. Ama dünya içinde yaşayan insanlığın ömrü; hadislerde yedi bin yıl olarak tarif ediliyor. Yani dünya ile dünya içinde yaşayan canlıların ömürleri farklılık arz ediyor. Bitkiler hayvanlardan uzun ömürlü, hayvanlar da insanlardan uzun ömürlüdür. İnsanlığın ömrü dünya gün kalıbına göre, dünyanın ve sair mahlukatın ömrü ise sair galaksilerin gün ve yıl kalıbına göredir. Meseleye böyle bakacak olursak, din ile fen arasında bir çatışma ve uyumsuzluk kalmaz.
Allah hitap ederken, bütün kainatın namına ve bütün yaratılmışların hesabına hitapta bulunuyor. Mesela "Biz alemleri altı günde yarattık." derken, gün ölçüsünü sadece dünyanın yirmi dört saatlik ölçüsüne göre değil, sair galaksilerin ve gezegenlerin dönüş ve gün ölçüsüne göre de söylüyor. Şayet sadece dünya merkezli konuşsa, "sair mahlukatın Rabbi" unvanı bu hitapta tezahür etmez. Bu sebeple Kur’an insanlığa hitap ederken, bütün mahlukat ve mevcudatın Rabbi ve İlahı unvanı ve genişliği ile hitap ediyor.
Allah, sadece benim bahçem olan dünyanın Rabbi değil, bütün kainat bahçesinin Rabbidir ve hitabı da ona göredir. Bu sebeple Kur’an’ı anlamaya çalışırken bu hitabın genişliğini ve yüksekliğini nazarda tutmak gerekiyor. Yoksa cüzi (dar) dünya nazarı (görüşü) ve mizanı (ölçüsü) ile o külli (geniş) hitapları mizana (ölçüye) çekmek çok sakat bakışlara ve gereksiz itirazlara sebep olur.
O halde, bir insan kendi aklıyla anlayamadığı bir hakikati, öncelikle Allah Resulünün (asm.) hadislerindeki açıklamalara bakarak, daha sonra, gerektiği takdirde, tefsir âlimlerinin söz konusu ayet hakkındaki yorumlarına müracaat ederek öğrenme yoluna gitmelidir. Bu iki önemli kaynağa müracaat etmeden sadece kendi fikriyle yapacağı yorumlar onun kalbini tatmin etmeyebilir ve ruhunda şüphe ve tereddütlere yol açabilir.
| 
Tekil
Online
IP
